Patience Pioniers in de 19de Eeuw: Comtesse de Blanccoeur en de Ontwikkeling van Patience Spellen

In de 19e eeuw groeide de populariteit van kaartspellen zoals Patience aanzienlijk, vooral in culturele centra zoals Parijs. Deze spellen, oorspronkelijk gezien als eenvoudige tijdverdrijven, evolueerden tot een complexere vorm van vermaak met een rijke geschiedenis en diverse varianten. Een belangrijke figuur in deze ontwikkeling is Comtesse de Blanccoeur, auteur van "Le Livre Illustré des Patiences", een invloedrijk boek dat in 1880 in Parijs werd gepubliceerd.

Parijs als Cultureel Centrum

Parijs in de 19e eeuw was een bruisend centrum voor kunst en cultuur. Uitgeverijen zoals Haar & Steiner droegen bij aan deze bloei door prachtig geïllustreerde boeken te produceren die de smaak van de aristocratie weerspiegelden. Boeken en spellen werden niet alleen als leesmateriaal beschouwd, maar ook als decoratieve objecten die de interesses en de verfijning van de hogere klasse uitdrukten.

Het Mysterie van Comtesse de Blanccoeur

De identiteit van Comtesse de Blanccoeur blijft gehuld in mysterie. Sommige theorieën suggereren dat het een pseudoniem was, mogelijk gebruikt om de anonimiteit te behouden in aristocratische kringen. Dit vermoeden wordt versterkt door de opdrachtdedicatie aan "Madame La Baronne", een titel die verwijst naar de echtgenote van een baron. Het gebruik van een pseudoniem kon ook bedoeld zijn om sociale of politieke redenen, zoals het vermijden van associatie met controversiële onderwerpen of persoonlijke bescherming binnen de elite.

Bijdrage aan de Literatuur van Patience Spellen

"Le Livre Illustré des Patiences" was niet alleen een verzameling van spelinstructies maar ook een weerspiegeling van de culturele en artistieke stromingen van die tijd. De stijl en decoratie van het boek toonden duidelijk Renaissance-invloeden, wat de verfijning en esthetiek van de tijd weerspiegelde. Het boek bevatte diverse Patience spellen die populair waren in de 19e eeuw, waaronder spellen zoals "Les Onze", dat ook in andere werken werd genoemd.

De Eerste Documentatie van Patience

Een belangrijk aspect van het werk van Comtesse de Blanccoeur is haar verwijzing naar eerdere literatuur, zoals het "Dictionnaire de la langue Française" door Émile Littré. Dit woordenboek, gepubliceerd tussen 1863 en 1872, bevat een definitie van "Patience" als een spel dat een persoon alleen kan spelen. Deze referentie suggereert dat er al in de 19e eeuw een breed begrip van het spel bestond en dat het een populair tijdverdrijf was onder zowel de aristocratie als de burgerij.

Johannes Trismégiste en de Tarotverbinding

Naast de werken van Comtesse de Blanccoeur is er ook het boek "L’art de tirer les cartes" uit 1843, geschreven onder het pseudoniem Johannes Trismégiste (mogelijk Lorambert). Dit boek biedt een vroegere vermelding van het spel "Les Onze" en verbindt Patience met tarot en cartomancy, waarbij het spel wordt gepresenteerd als een bijproduct van waarzeggerij en tarotkaarten. Trismégiste's werk bevat uitgebreide beschrijvingen van tarotinterpretaties en toont een vroege poging om kaartspellen te verbinden met mystiek en waarzeggerij, wat een unieke kijk geeft op de culturele context van die tijd.

De Afwezigheid van Napoleon-Thema's

Opmerkelijk is de bewuste keuze van Comtesse de Blanccoeur om spellen met Napoleon-thema's te vermijden in haar boek. Dit kan worden toegeschreven aan de gevoeligheden binnen de aristocratische kringen ten opzichte van Napoleon, die vaak werd gezien als een zelfbenoemde keizer zonder legitieme aristocratische afkomst. Deze keuze toont aan hoe politieke en sociale omstandigheden van invloed kunnen zijn geweest op de inhoud van culturele producten zoals boeken en spellen.

De Evolutie van Patience Spellen

De populariteit van bepaalde Patience spellen, zoals "Les Onze", "Les Quatorze" en "La Bonaparte", toont aan dat deze spellen breed werden gedeeld en aangepast in verschillende landen en door verschillende auteurs. De verspreiding van deze spellen suggereert een culturele uitwisseling en een universele aantrekkingskracht, waarbij spellen werden aangepast aan de lokale smaken en culturele normen.

De Toekomstige Zoektocht naar de Oorsprong van Patience

Hoewel de zoektocht naar de oorsprong van Patience spellen nog vele vragen onbeantwoord laat, bieden de werken van auteurs zoals Comtesse de Blanccoeur en Johannes Trismégiste waardevolle inzichten in de evolutie en populariteit van deze spellen. De continuïteit van bepaalde spellen door verschillende tijdperken en geografische regio's heen, evenals de verbindingen met tarot en mystiek, suggereren een complexe en rijke geschiedenis die verder onderzoek verdient.

Conclusie

De geschiedenis van Patience spellen in de 19e eeuw is rijk aan culturele, sociale en politieke invloeden. Van de aristocratische salons van Parijs tot de mystieke tarotpraktijken, deze spellen weerspiegelen meer dan alleen een vorm van vermaak; ze zijn culturele artefacten die de waarden, interesses en verfijningen van hun tijd belichamen. De werken van Comtesse de Blanccoeur, samen met die van andere auteurs, blijven een belangrijk onderdeel van deze fascinerende geschiedenis.