Patience Pioniers in London: Lady Adelaide Cadogan

Tijdens het schrijven van het eerste artikel van de Serie Patience Pioniers uit de 19de Eeuw dachten we dé Godfather van Patience te pakken te hebben. De New Yorkse William B. Dick. Maar kort daarna hadden we door dat we even eerst moeten kijken wat in de rest van de wereld gaande was voordat we titels uitdelen. Want in London was ook een Patience hype aan de gang, die op het eerste zicht toe te schrijven was aan Lady Adelaide Cadogan.  

Patience BOEKEN

We vinden een van de eerste drukken van haar eerste Patience boek “ Illustrated Games of Patience” in 1874 al. Haar tweede boek “New Series of Games, New Games of Patience (op de rug van het boek) kwam in 1887 uit. De uitgave van de eerste druk  “Games of Patience” William B. Dick in 1883 zit dus zowat tussen in. 

Was dat toeval? Verkeerden ze in dezelfde kringen? Of had William B. de uitgave van Lady Cadogan gelezen en was hij zo geïnspireerd dat hij zelf ook in de pen kroop op zoek naar nieuwe Patiencespellen? 

Victoriaanse Periode

Om alles goed te onderzoeken bekijken we de tijd waarin deze twee Patience Pioniers leefden. Ze hebben in deze Victoriaanse tijd in ieder geval veel ontwikkelingen meegemaakt op het gebied van transport en bereikbaarheid tussen internationale steden. Voor en na meegemaakt. 

Bijvoorbeeld de eerste 15 daagse overtocht tussen Bristol en New York met SS Great Western stoomschip. En later de opening van het Suez Kanaal. 

Of geboorte van de eerste railway tussen Euston London en Birmingham met tussenstops in grote steden zoals Manchester en Liverpool. Niet veel later volgde de eerste ondergrondse railway, ook weer vanuit London. 

De bereikbaarheid in Engeland maar ook tussen de 2 continenten werd op slag stukken beter. Bijgevolg volgde er een handels explosie, ook voor Uitgevers zoals Dick & Fitzgerald New York, die sindsdien hun spelletjes boeken sindsdien makkelijker  in Engeland en de rest van Europa kunnen slijten. 

Maar mensen konden zelf ook makkelijker reizen. En kleine formaat boeken zoals “Dick’s Games of Patience” pasten samen met een dek kaarten makkelijk in de handbagage.

Waardoor Lady Cadogan op haar beurt weer geïnspireerd was om een tweede boek uit te geven over Patience spelen? Of heeft ze het misschien zelf gekocht tijdens een van haar reizen? En dan Patience gespeeld in de trein of boot terug naar huis? 

Penny Post

Binnen Engeland hebben deze Patience Pioniers de revolutionaire Penny Post meegemaakt. We kunnen het ons allemaal niet meer voorstellen, maar voordien was post een luxe goed.

De ontvanger moest betalen voor het ontvangen van post, de verzender betaalde niets. En de kosten waren soms zo hoog – hele daglonen- dat heel vaak post moest worden geweigerd. Met de Penny Post kon iedereen binnen Engeland een brief versturen voor een Penny.. 

Ook in de Verenigde Staten is het pas vanaf de jaren 60 van de 19de eeuw dat Post normalere tarieven krijgt, voor iedereen betaalbaar.  Zowel Lady Adelaide Cadogan als Willam B. Dick zullen vast en zeker zeer dankbaar zijn geweest. 

Of zijn de versies van William B. Dick dan mss per post terechtgekomen bij mss een van de leden van de Koninklijke familie van Engeland en zo bij Lady Cadogan? Want ze was van adel. Haar familie behoorde tot het huishouden van het Koninklijk Huis in Engeland.

Paget

Onze Patience Lady is geboren als Lady Adelaide Paget, zus van de bekende Lord Alfred Paget. Deze broer was dus niemand minder dan de Stalmeester/ Hoofdruiter/ Griffier Maarschalk van Koningin Victoria van 1846 tot en met 1888. 

Bron: The royal household, by W. A. Lindsay, 1898

Vader Markies van Anglesey

Speciaal voor hun vader, toen nog 2e Graaf van Uxbridge, heeft de Prins-Regent George in 1815 de Britse adellijke titel Eerste Markies van Anglesey (Marquess of Anglesey) in het leven geroepen. Als dank voor zijn heroïsche militaire dienst, vooral in Waterloo.

Het was ook hun vader die tijdens kroning van Koning George IV 4 jaar later in 1821 dé Lord High Steward was met de hoogste rang van alle Great Officers of State in Engeland. Zelfs boven die van Lord Chancellor en van de Prime Minister. Hij was het dus, die de kroon droeg. 

Adelaide zelf is een van de kinderen uit het tweede huwelijk van haar vader. De goede man was tijdens zijn eerste huwelijk met Lady Caroline Elizabeth Villiers verliefd geworden op Lady Charlotte Cadogan die op dat getrouwd was met Henry Wellesley.

Voor die tijd een enorm schandaal want beiden vroegen de scheiding aan. Na een duel met haar de broer van haar moeder en een flinke betaling konden haar ouders dan toch samen zijn. En zijn ze samen oud geworden. Haar ooms, broers van haar moeder waren ook allemaal hooggeplaatste pieten die ook buiten Engeland werden gestationeerd.

Zelf trouwde ze in 1851 met Frederick William Cadogan (zoon van Admiraal George Cadogan, 3de Graaf Cadogan en Honoria Louisa Blake) in Saint James, Westminster, London. Een soort van achterneef.

Ook was Lady Cadogan 1 van de 12 bruidmeisjes tijdens het huwelijk van Koningin Victoria en Prins Albert van Saxen-Coburg en Gotha (later Prince Consort) op 10 February 1840. Lady Cadogan was toen 20 jaar oud. 

Adelaide Paget – St James Palace, 10th February 1840, depicting the marriage of Queen Victoria & Prince Albert, watercolour heightened in white, titled and signed to the slip, 43 x 60.5cm

Plagiaat 

Verderop onder het kopje “Spellen” staan patiencespellen opgesomd. Het valt ons meteen op dat de patiencespellen van Lady Cadogan haar eerste boek in 1874 terugkomen in de eerste druk van William B. Dick in 1883. Het heeft er alles van weg dat hij sommige spellen ook echt heeft overgenomen in zijn boek.

We kunnen dan ook meteen uitsluiten dat de vrouwen wiens naam zijn gebruikt voor de Patiencespellen waarschijnlijk door William B. Dick zijn overgenomen. En dus de vrouwen voor hem geen verdere betekenins hebben gehad.

Maar heeft Lady Adelaide Cadogan ze dan als allereerste bedacht? Heeft ze überhaupt de spellen zelf bedacht? En als het effe kan, willen we weten waarom de benamingen gemixt Frans en Engels worden gebruikt in het eerste boek. En gemixt Duits en Engels in het tweede boek. Zoals we zien onderaan dit artikel lezen bij de opsomming van de Spellen.

Iets wat ons ook aan het denken zet, is het feit dat Lady Cadogan in haar boek refereert naar Amerikaanse Spellen. Dus haar Patiencespellen zijn Amerikaanse spellen. Zij als geboren en getogen Engelse Lady moet dat ergens op gebaseerd hebben. Had ze vrienden of vriendinnen in Amerika die ook fervent Patience liefhebbers waren? Of heeft ze misschien lange tijd in Amerika gewoond voordat ze haar eerste boek uitbracht in 1874?

Om iets van een conclusie te kunnen trekken, zoeken we naar andere Patience boeken in die tijd. Want Patience spelen was blijkbaar een populaire bezigheid. En ja hoor, we vinden een boek uit 1869. Patience, Games for the Fire Side door Mrs Ednah Dow Cheney (1824 – 1904) Het boek beschrijft eveneens Patiencespellen met illustraties.

Het zou logisch zijn dat Lady Cadogan haar inspiratie heeft gehaald uit dit boek van E.D. Cheney. Zeker omdat dit boek in Amerika in Boston is uitgebracht uitgebracht door uitgeverij Lee and Shepard. Dat zou zomaar de reden kunnen zijn dat Lady Adelaide Cadogan in haar eerste boek verwijst naar Amerikaanse spellen.

Lady Adelaide Cadogan was misschien niet alleen een Patience Pioneer maar een Spellen Pionier met nog andere boeken. Een voorbeeld:

• Drawing Room Plays, 1888 Dit boek begint meteen met referentie naar de vorige twee Patience boeken.

Liefdadigheid

In het eerste boek Illustrated Games of Patience van 1874 lezen we dat de opdracht van het boek volledig naar liedfdadigheid gaat. Naar The Refuge for Homeless and Destitute Boys, 8, Great Queen Street. Heel bijzonder weer dat dit een Engelse charity in New York was. Weer de link met Amerika.

Volgende Keer

Wie was dan Mrs Cheney en heeft zij de Patience spelen uitgevonden zoals we die vandaag de dag kennen? Was zij een vriendin van Lady Cadogan? Lees met ons mee in het derde artikel van Patience Pioniers dat wordt gepubliceerd in Mei.

Spellen

Een verschil tussen beide boeken zijn op zijn minst de illustraties zoals op de afbeelding te zien. Hoewel we nog niet 100% zeker zijn, lijkt het er ook op dat het eerste boek Franse spellen beschrijft, en het tweede Duitse. En Klondike zit er nog niet bij. Heel voorzichtig kunnen we dan al concluderen dat Klondike in die tijd geen bekend Frans of Duits Patiencespel was.